Witrektomia

Witrektomia przez pars plana jest postępowaniem mikrochirurgicznym mającym na celu wycięcie „vitreous” czyli żelu ciała szklistego, który jest zmieniony, celem udostępnienia zmienionej chorobowo siatkówki.
Operacja przeprowadzana jest w znieczuleniu miejscowym, po okołogałkowym wstrzyknięciu środka znieczulającego w okolicę gałki ocznej. Operator używa mikroskopu operacyjnego, a precyzyjne narzędzia operacyjne wprowadza się do wnętrza gałki ocznej przez kilkumilimetrowe nacięcia jej ścian, usuwając za ich pomocą ciało szkliste wraz ze znajdującymi się w nim zmętnieniami, ciałami obcymi i nieprawidłowymi tkankami. W niektórych przypadkach istnieje konieczność dodatkowego usunięcia i wymiany nieprzejrzystej soczewki, jeśli nie została ona usunięta wcześniej, w czasie operacji poprzedzającej witrektomię.
W miejsce usuniętego ciała szklistego wprowadza się odpowiednie płyny, pozwalające na uzyskanie pożądanego napięcia gałki ocznej.

Ciało szkliste wchodzi w skład układu optycznego oka. Warunkiem powstania obrazu na wyścielającej dno oka siatkówce jest całkowita przejrzystość układu optycznego.

Wskazania do operacji usunięcia zmętnień w ciele szklistym czyli witrektomii stanowią:

• błony przedsiatkówkowe marszczących powierzchnię plamki i zniekształcających obraz, a z czasem uniemożliwiających jego zobaczenie
• otwory w plamce wybitnie pogarszające widzenie
• krwotoki do gałki ocznej nie wchłaniające się samoistnie
• grożące powikłaniami zwichnięcie soczewki lub jej fragmentów do ciała szklistego
• trakcje szklistkowo-siatkówkowe: nieprawidłowe zrosty pomiędzy siatkówką a ciałem szklistym
• odwarstwienie siatkówki
• zapalenia wnętrza oka nie ulegające poprawie mimo leczenia zachowawczego
• ciała obce wewnątrzgałkowe wnikające do ciała szklistego na skutek urazu

Stopień odzyskania wzroku po witrektomii jest zależny od stopnia nieodwracalnego zniszczenia siatkówki przez chorobę, która doprowadziła do zabiegu.
Siatkówka jest tkanką nerwową, która ma tylko jedną warstwę bardzo wrażliwych na uszkodzenia komórek wzrokowych. Nie są one zdolne do regeneracji ani nie do odtworzenia. Im dłużej trwa stan chorobowy, tym więcej komórek wzrokowych obumiera nieodwracalnie. Nawet dobry wynik operacji, polegający na odtworzeniu prawidłowych warunków anatomicznych, nie przywraca dobrego widzenia jeśli siatkówka została zniszczona przez ciało obce, przez infekcję, lub też przez długotrwałe niedotlenienie, jakie występuje w ocznych powikłaniach cukrzycy.