Więcej o wykonywanych zabiegach operacyjnych

Adenotomia i tonsillektomia – wycinanie migdałka gardłowego i zabiegi towarzyszące w trakcie jednego zabiegu!
 

Zabieg adenotomii:

Adenotomia to inaczej zabieg wycięcia migdałka gardłowego (tzw. „trzeciego migdałka”). Migdałek gardłowy to skupisko tkanki chłonnej, ulokowane w górnej części gardła na tyłach jamy nosowej (nad migdałkami podniebiennymi i podniebieniem miękkim; stąd nazwa – ,,trzeci migdał”). Stanowi część układu odpornościowego małych dzieci. Pełni funkcję fizjologicznej bariery ochronnej dla patogenów odpowiadających za infekcje, przedostające się przez jamę nosa. Po 7 r.ż. zanika, jednak do tego czasu stopniowo się rozrasta. Nadmierny rozrost migdałka powoduje, że zajmuje on nozdrza tylne i uciska ujścia trąbek słuchowych, co przyczynia się do licznych problemów laryngologicznych.

Wycięcie migdałka prowadzi do poprawy drożności nosa – przywrócenia prawidłowego oddychania oraz redukcji chrapania i obturacyjnego bezdechu sennego. Zabieg przywraca też prawidłową funkcję ucha – likwiduje ewentualny niedosłuch i stan zapalny ucha środkowego, odblokowując ujścia trąbek słuchowych. Ponadto, zmniejsza podatność na infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych.

Wskazania do zabiegu:

Do zabiegu kwalifikują się dzieci, które cierpią na przewlekłe (liczone w miesiącach) zapalenie gardła i zatok oraz w przypadku których zawiodło leczenie farmakologiczne.

Inne wskazania:

• bezdech senny, chrapanie,
• mowa nosowa,
• wysiękowe zapalenie ucha środkowego,
• wady zgryzu wynikające z oddychania przez usta,
• zaburzenia morfologii i wyglądu twarzy – tzw. twarz adenoidalna,
• powikłania sercowo-płucne związane z zaburzeniami wentylacji, wynikającymi z trudności przy oddychaniu przez nos

Przygotowanie do zabiegu:
Przed zabiegiem wykonywane są niezbędne badania laboratoryjne – morfologia i koagulogram.
Przebieg zabiegu:
Zabieg adenotomii trwa około 30-40 minut i jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym dotchawiczym. Pacjent przez cały czas leży na wznak na stole operacyjnym. Do jego ust wkładany jest rozwieracz, dzięki któremu operowana okolica jest w pełni widoczna. Lekarz ocenia wielkość migdałka, uciskając szpatułką nasadę języka. Następnie wprowadza adenotom, dobrany wymiarami do części nosowej gardła. To specjalny przyrząd, dzięki któremu migdałek może zostać wycięty. Adenotom jest opierany o nozdrza tylne i przyciskany do stropu nosogardła, dzięki czemu uzyskuje łatwy dostęp do migdałka gardłowego. Po dokładnym namierzeniu dochodzi do ścięcia. Resztki migdałka są usuwane przy pomocy mniejszego adenotomu. Miejsce pozabiegowe uciska się przy pomocy tamponu i gazy przez 1-2 minuty.
 

Zabiegi towarzyszące
Usuwaniu ,,trzeciego migdałka” często towarzyszą inne zabiegi. U dzieci z bezdechem śródsennym i częstymi anginami praktykuje się tonsillektomię, czyli usunięcie migdałków podniebiennych. W sytuacjach przewlekłego, wysiękowego zapalenia ucha środkowego przeprowadza się natomiast drenaż ucha środkowego lub paracentezę.
Powikłania:
Według statystyk, bez powikłań jest przeprowadzonych aż 94% zabiegów. W niektórych sytuacjach może jednak dojść do:

• krwawienia z loży pooperacyjnej,
• przejściowych bólów gardła, chrypki wynikającej z intubacji dotchawiczej,
• urazu podniebienia miękkiego, języczka, okolic ujścia gardłowego trąbek słuchowych,
• bliznowatych zmian, zwężających część nosową gardła,
• nudności, wymioty

Leczenie alternatywne

Nie istnieją metody leczenia alternatywnego, które gwarantują taką samą skuteczność działania jak metoda chirurgiczna. Element pomocy doraźnej stanowią aplikowane donosowo glikokortykosteroidy. Alergicy mogą korzystać z preparatów antyhistaminowych. Częściowe efekty przynosi też leczenie immunomodulujące oraz homeopatia.

W przypadku braku poważniejszych objawów, korzystna może być postawa wyczekująca. Z upływem lat tkanka limfatyczna migdałka ulega bowiem zanikowi.

Więcej informacji u Koordynatora Oddziału Pacjenta Komercyjnego: 603 158 590

Cholecystektomia laparoskopowa - Usunięcie pęcherzyka żółciowego jest jednym z najczęstszych zabiegów chirurgicznych. Obecnie zabieg ten w większości przypadków jest wykonywany laparoskopowo.

Na czym polega?

Zabieg wykonuje się przy znieczuleniu ogólnym. Chirurg wprowadza do jamy brzusznej specjalną kaniulę w okolicy pępka. Laparoskop to instrument chirurgiczny zakończony miniaturową kamerą. Wprowadzony do jamy brzusznej pozwala oglądać narządy jamy brzusznej na ekranie monitora. Przez dodatkowe kaniule wprowadza się do jamy brzusznej narzędzia chirurgiczne celem usunięcia pęcherzyka żółciowego. Te niewielkie cięcia operacyjne zamykane są 1-2 szwami lub specjalnym chirurgicznym plasterm.

Zalety tej metody:

Zamiast cięcia, które normalnie miałoby długość 10-15 cm zabieg laparoskopowy może być przeprowadzony przez małe cięcia - 1-1,5cm.

Dolegliwości bólowe po operacjii są znacznie mniejsze niż przy tradycyjnym zabiegu.

Znacznie szybciej wraca się też do normalnej aktywności życiowej. Pacjent opuszcza szpital najczęściej już 1 dzień po zabiegu operacyjnym.

Cholecystektomia klasyczna

Polega na usunięciu pęcherzyka żółciowego przez klasyczne otwarcie powłok brzusznych. Przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym.

Przepuklina pachwinowa

Jest to operacja polegająca na plastyce powłok brzusznych metodą klasyczną przy użyciu siatki zamykającej wrota przepukliny. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub regionalnym.

Przepuklina jest to nieprawidłowe przemieszczenie zawartości jam ciała przez naturalne lub nabyte otwory w powłokach. Przepuklina pachwinowa to uwypuklenie otrzewnej (błony wyściełającej jamę brzuszną), gdzie przemieszczają się narządy jamy brzusznej przez otwór w przedniej ścianie brzucha, zwany wrotami przepukliny. W obrębie przepukliny znajdują się więc wrota oraz worek wraz z zawartością (najczęściej jest to sieć i jelito cienkie, czasem inne narządy jamy brzusznej). Najważniejszym powikłaniem u chorych z przepukliną jest uwięźnięcie w niej pętli jelitowej i martwica jelita prowadząca do zapalenia otrzewnej. Wówczas pilnie potrzebna jest operacja, toteż zaleca się operację zanim do tego dojdzie.

Współczesne sposoby leczenia przepuklin pachwinowych to metody beznapięciowe, polegające na zaopatrzeniu przepukliny bez zszywania tkanek pod napięciem. Większość metod beznapięciowych polega na zastosowaniu wszczepu syntetycznego (siatki), umieszczanej na tylnej ścianie kanału pachwinowego i mocowanej szwami do otaczających tkanek. Pozwala to na obniżenie częstości nawrotów przepukliny do ok. 1%. Wcześniej, przy użyciu różnych metod operacyjnych była większa. Proponujemy sposób leczenia beznapięciowego zaopatrzenia przepukliny pachwinowej z zastosowaniem siatki metodą Lichtensteina. Metoda polega na odprowadzeniu zawartości przepukliny do jamy otrzewnej, a następnie umieszczeniu prostokątnej siatki w tylnej ścianie kanału pachwinowego i przyszyciu jej do otaczających tkanek (więzadła pachwinowego i rozcięgna mięśni brzucha). Siatka może być wykonana z materiału niewchłanianego (polipropylenu) lub częściowo wchłanialna. Wyboru rodzaju i wielkości siatki dokona chirurg na podstawie oceny wielkości ubytku powłok stanowiącego wrota przepukliny. W trakcie operacji wykonuje się skośne cięcie w okolicy pachwinowej – 5-10cm (długość cięć zależy od wielkości przepukliny).

Przepuklina pępkowa

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Polega on na plastyce powłok brzusznych metodą klasyczną przy użyciu siatki zamykającej wrota przepukliny.

Przepuklina kresy białej

Polega na plastyce powłok brzusznych metodą klasyczną przy użyciu siatki zamykającej wrota przepukliny. Przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym.

Przepuklina udowa

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub znieczuleniu regionalnym. Jest to operacja polegająca na plastyce powłok brzusznych metodą klasyczną przy użyciu siatki zamykającej wrota przepukliny.

Żylaki kończyn dolnych - miejscowe wycięcie splotów żylnych lub operacja radykalna

Żylaki kończyn dolnych - miejscowe wycięcie splotów żylnych jest to operacja polegająca na wycięciu niewydolnych żył powierzchniowych. Zabieg przeprowadza się w zniecvzuleniu regionalnym lub znieczuleniu miescowym.

Żylaki kończyn dolnych - operacja radykalna polegaja na usunięciu żyły odpiszczelowej z nacięcia w pachwinie i na wycięciu niewydolnych żył powierzchniowych. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu regionalnym.

Żylaki to widoczne, trwałe, odcinkowe rozszerzenia żył powierzchniowych, które przyjmują postać widocznych pod skórą balonowatych uwypukleń. Niewielkie żylaki w początkowym okresie choroby nie wywołują żadnych dolegliwości, a chorzy zgłaszają się do chirurga z powodów estetycznych. W miarę postępu choroby pojawia się uczucie ciężkości i zmęczenia nóg, obrzęki stóp i goleni, bóle kończyn, przebarwienia skóry i owrzodzenia w okolicy podudzi. Następstwem nieleczonych żylaków jest przewlekła niewydolność żylna prowadząca do powstania znacznych obrzęków, zmian troficznych i owrzodzeń żylnych.

Operacja ma na celu usunięcie poszerzonych patologicznie oraz niewydolnych żył powierzchniowych. Rozległość operacji jest zależy od zaawansowanych zmian w układzie żył powierzchniowych. Ich rozległość określa się na podstawie badania usg, którego wynik decyduje o wyborze metody leczenia żylaków. Przed zabiegiem należy również oznaczyć grupę krwi, morfologię, parametry krzepnięcia, poziom glukozy, mocznika, kreatyniny, sodu i potasu w surowicy krwi oraz wykonać badanie ogólne moczu. Konieczne jest prześwietlenie klatki piersiowej i ekg. Przed operacją otrzyma Pan/Pani heparynę drobnocząteczkową we wstrzyknięciu podskórnym jako profilaktykę zakrzepicy żył głębokich oraz 1 dawkę antybiotyku dożylnie jako profilaktykę zakażeń. Podczas klasycznej operacji usuwa się poszerzone żyły (żylaki) o różnym umiejscowieniu oraz jedną lub dwie główne żyły powierzchniowe - żyłę odpiszczelową i/lub ostrzałkową. O tym, czy główne żyły wymagają usunięcia decyduje wydolność ich zastawek określana w badaniu usg. Usuwanie żylaków i żył wymaga licznych, niewielkich nacięć skóry. Żylaki usuwa się przy pomocy narzędzi chirurgicznych lub stosując sondy schładzane ciekłym azotem do niskiej temperatury. Operacje kończy zeszycie ran, założenie opatrunków oraz opasek elastycznych. Po wyjściu ze szpitala będzie trzeba stosować pończochy przeciw żylakowe o I stopniu ucisku przez 6-8 tygodni. Szwy zdejmuje się zwykle po 7 dniach.

Żylaki odbytu

Operacja polega na wycięciu żylaków odbytu metodą klasyczną. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu regionalnym.

Adenotomia

Adenotomia to operacja przeprowadzana głównie u dzieci i polegająca na usunięciu przerośniętej tkanki chłonnej z części nosowej gardła w celu poprawienia drożności nosa, odblokowania trąbek słuchowych i zmniejszenia podatności na infekcje górnych dróg oddechowych. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Przy zaniechaniu leczenia możliwe jest pogorszenie stanu zdrowia. Nie ma alternatywnej metody leczenia. Zabieg w naszym szpitalu wykonywany jest w trybie jednego dnia. Dla pacjentów mieszkających poza Zieloną Górą istnieje możliwość pozostania w szpitalu pod specjalistyczną opieką.

Operacja przegrody nosa (septoplastyka)

Polega na chirurgicznym wyprostowaniu skrzywionej przegrody nosa, może być uzupełniona operacją konchoplastyki (zmniejszenie objętości przerośniętych małżowin nosowych dolnych). Ma na celu poprawę drożności nosa, komfortu oddechu i poprawienie wentylacji wszystkich zatok przynosowych, zmniejsza nasilenie chrapania i objawów bezdechu. Przy zaniechaniu leczenia możliwe jest pogorszenie stanu zdrowia. Nie ma alternatywnych metod leczenia.

Funkcjonalna endoskopowa chirurgia zatok przynosowych (FESS)

Wskazana w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych. Polega na usunięciu z nosa, z komórek sitowych, zatok szczękowych, czołowych i klinowych polipów, tkanek zapalnych, nieprawidłowych przegród kostnych, odblokowaniu ujść naturalnych zatok, wypłukaniu zatok i usunięciu patologicznej wydzieliny (ropy, mas grzybiczych, treści zastoinowej). Można jednoczasowo wykonać wyprostowanie przegrody nosa i zmniejszyć małżowiny nosowedolne (o ile jest to konieczne). Zabieg jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym. Przywraca drożność nosa, poprawia wentylację zatok przynosowych i węch (o ile brak węchu nie trwał latami), pozwala na złagodzenie zatoko-pochodnych bólów głowy, ale nie zabezpiecza przed odrostem polipów w przypadku alergii, nie jest też skuteczny w przypadku przewlekłego ściekania wydzieliny po tylnej ścianie gardła. Jest zabiegiem wieloetapowym i złożonym, zakres zabiegu zależy od rozległości zmian, nie wszystkie etapy muszą być wykonywane:

- usunięcie wyrostka haczykowatego

- poszerzenie ujścia zatoki szczękowej

- otwarcie sitowia przedniego i zachyłka czołowego

- otwarcie sitowia tylnego

- otwarcie zatoki klinowej

 Znieczulenie do zabiegu operacyjnego 

Znieczulenie wykonuje lekarz anestezjolog. On też zaproponuje państwu takie znieczulenie, które będzie najmniej obciążające organizm i najlepiej dostosowane do zabiegu operacyjnego.

Rodzaje znieczuleń:

Znieczulenie ogólne

Znieczulenie ogólne zwane popularnie narkozą polega na uśpieniu, wyłączeniu bólu i niepożądanych odruchów. Przy krótkim czasie znieczulenia podawane są leki dożylne. Przy głębszym znieczuleniu konieczne jest zastosowanie intubacji. Oznacza to założenie rurki umożliwiającej podanie gazów znieczulających i tlenu.

Znieczulenie regionalne (przewodowe)

Jest to znieczulenie polegające na podaniu leku znieczulającego w okolicę nerwów przewodzących ból w obrębie operowanego miejsca. Jednym ze znieczuleń regionalnych jest znieczulenie podpajęczynówkowe. Jest ono stosowane do zabiegów na kończynach dolnych, w obrębie krocza i dolnych partii brzucha. Polega na podaniu środka znieczulającego w okolicę kręgosłupa. Miejsce nakłucia dodatkowo znieczulane jest miejscowo.